Хавар (100-150 үгтэй өгүүлэмж)

Улирал, цаг агаар, орчлон хорвоод болдог байгалийн бүхий л үзэгдлээс хавар хамгийн найрсаг зантай нь билээ. Жишээ нь өвөл цасан хучлагаараа дэлхийг заавал хучих ёстой. Тэгээд сайхан ааштай бол тогтуун сайхан байж хүмүүсийг баярлуулах ёстой бол ааш муухай үедээ шуурч салхилан бүхнийг тас хөлдөөнө. Гэтэл хавар ямар найрсаг зантай гээч. Тэр гуйсан бүхэнд зөвшөөрнө. Хэрэв өвөл “Найз нь явмааргүй байна, одоо жаахан шуурчихъя гэвэл” тэг л гэж хэлнэ. Зүггүй салхи хүрч ирээд “Хавараа, биеийн чилээгээ гаргаж үүгээр жаахан зугаалъя” гэхэд дөнгөж өглөөхөн нь л зун хүрч ирээд “Би хурдхан хүмүүсийг амраамаар байна. Иймээс одоо байгаа цасыг бүгдийг нь хайлууллаа шүү” гэж хэлсэнийг ч санахгүй зөвшөөрч л орхино. Зүггүй салхи, зуны халуун, өвлийн хүйтэн, намрын найрсаг салхи, хүчтэй аадар, намуухан бороо, ширүүн мөндөр гээд бүгд л найрсаг зантай болохоор нь хавартай найзлана. Бас байн байн зочлон ирж өөрийн чаддаг бүхнээ хавар найздаа сонирхуулна.