Тоосгүй хорвоо байвал ямар уу?

Өдөр болгон ширээгээ зүлгэж, долоо хоног бүр тоосоо гөвөх хэрэггүй болно. Ажил хөнгөлөгдсөн мэт. Мартсан ном минь орон доор шинэхнээрээ байна. Шкапан дээрээс юм хайхад хуруу тоостож хувцас заваарахгүй. Амьдрал илүү хялбар, цэвэрхэн болох мэт...

Гэсэн ч мартахыг хүссэн бүсгүйнхээ зургийг хэр удаан хараагүйг чинь хэлж өгөх хэн ч үгүй болно. Дэндүү сайхан өдрүүдээс хойш юу өөрчлөгдөж юу муудсаныг сануулах юмгүй болох байх. Яг өчигдөр шиг санагдах дурсамжууд чинь яг үнэндээ өчигдрөөс ондоо болсон байдгийг илтгэх тоос үгүй болно. Хичнээн чухал мэдлэгээ толгойдоо хийлгүй хичнээн удаан тойрч явсаныг илтгэх тоос номон дээр чинь байхгүй... Бүсгүйгээ баярлуулах гэж бүтэн өдөржин гадуур алхсаныг чинь нотлох нотолгоо үгүй болно. Үгүй дээ, бид бурханаас илүүг бодож олж чадахгүй юм байна. Бурхан бидэнд тоосыг дурсамжаа сэргээж бай гэж, цог хугацааг тоолж бай гэж, үнэ цэнэтэйг ухаарч бай гэж бүтээж өгчээ. Бид тоосоо арчих тоолондоо дурсамжаа сэргээж, тоосных нь зузаанаар цаг хугацааг тоолж, тоосонд даруулсаныг нь харж үнэ цэнэтэйг нь ухаарч чухам үнэтэй заримыгаа тоосонд даруулахгүйн төлөө тэмцэж амьдардаг.

Номин-Эрдэнэ гэдэг охины фэйсбүүк зураг, тайлбараас сэдэвлэв.

Нуурын эргийн байшин

Нугас ангир дандааа хөвж байдаг нуурын эрэгт ганцхан өрөөтэй гурвалжин дээвэртэй байшин байдаг. Түүнд загасчин амьдардаг юм. Өглөө эрт загасчилвал олз арвин байдаг тул талын болжмор сэрж амжаагүй байхад загасчин босч үүрийн цолмонтой мэндлээд ажилдаа гардаг. Завиа усанд түлхэх чимээг нь өглөө эртийн салхи өргөж нисэн нуурын нөгөө эрэгт хүргэнэ, тийм намуухан. Өглөөжин нугас, ангиртай хуучны үлгэр домог ярилцан загасчилсаар үд өнгөрөхөд гэрийн бараа харна. Хайртай эхнэр нь түүнд хүйтэнд унд, халуун гамбир бэлдсэн байдаг... Гамбир хийсэн хиншүүтэй хамт гэрээс нь аз жаргал үнэртдэг.

Нуурын зэгэс шаргалтаад эхлэхэд шувууд ч тэр, загасчин ч тэр гунигтай байдаг. Учир нь тэдний салах цаг ойрсоор буйн дохио юм. Хавар өндөгнөөсөө дөнгөж гарч байсан бяцхан дэгдэхийнүүд хачин том болоод хол замд нисэх бэлтгэлээ хийн ойрхон зуурхан нисэж загасчинд юу сурсанаа гайхуулахад загасчны нүүрэнд гунигтай инээмсэглэл тодордог. Түүний бяцхан дэгдээхий нь хотруу нисээд тэндээ амьдардаг болжээ...

Дурсамж - Мэдрэмж

Өчүүхэн бага насны минь өд шиг хөнгөн дурсамж жин ч дарахгүй, зай ч эзлэхгүй зүрхэнд минь мөнхөд оршихдоо борооны тэр нэгэн танил үнэр үнэртэх тоолонд бодлыг минь гижигдэн хүрч ирэхэд уруул өөрөө инээмсэглэдэг. Багадаа тоглож байсан багахан уулын налуу энгэр, машин болгож тоглодог байсан хоёр хүний хонхорхой суудалтай бяцхан хад, ам цангахад ухаж иддэг байсан туулайн байцаа, бороо орох, салхи шуурахад нөмөрлөн хоргоддог байсан хадны ёроол минь тэр л хэвээрээ бодолд бууж сэтгэлийг дэнслүүлнэ. Хад чулуу хэдий ч хөл нүцгэн гүйхэд хэзээ ч хөлийг минь холгож шалбалж байгаагүй, тогойгоо л зөөлөн тавьбал тэрийгээд хэвтсэн ч болдог олон олон бөмбөгөр хаднууд минь одоо эргээд бодоход хөнгөн дэрнээс минь ялгаагүй байжээ... Тоглож өссөн нутагтаа очиход төрсөн гэртээ орох шиг санагдана. Дамжиж гүйж тоглосон чулуун дээрээ гарахад өдөн дэртэй, зөөлөн хөнжилтэй орондоо орсон шиг санагдана.

Шарын гол нутгынхаа уулын энгэрийн олон жижиг хаднууддаа зориулъя.

Ер бусын...

Би түүнээс нүдээ ч салгаж чадахгүй түүний хөдөлгөөн бүрийг харж байлаа... Банкны урт дараалалд зогсоход үргэлж төрдөг байсан бухамдал, өмнөх үйлчлүүлэгчийг будилах тоолонд асдаг яарч давчидсан сэтгэл хоёрт минь жигүүр ургаад надаас нисээд явчихсан бололтой. Түүний инээмсэглэл, комьютерийнхээ гар дээгүүр бүжиглээд эвлэгхэнээр тамгаа авч тас тас хийлгэн цохих нь үнэхээр бахтай. “Чөтгөр аваг гэж, ийм хөөрхөн охин энэ хорвоод бас байдаг аа” гэж бодогдоно. Гэнэт миний өөдөөс хараад “Та ямар гүйлгээ хийлгэх үү?” гэхэд нь бараг цочих шиг болов. Түүнрүү гөлөрч байгаад урдах хүнээ үйлчлүүлж дуусаад босохыг ч анзаарсангүй. Түүний энгэр дээр бусдынх шиг нэр бичсэн тэмдэг байсангүй, банкныхны гарын үсэг ямар хүн шиг байх биш дээ нэрийг нь ч мэдэж чадалгүй гараад ирэв. Харилцагчийн сандал дээр нь суугаад жаал хардаг юм билүү гэж бодогдсон боловч хамгаалагч нь асуулт нь асуувал хариулах үггүй болохоор дахиад банк орох ямар ажил байгаа билээ гэж бодсоор гарав