Нугас ангир
дандааа хөвж байдаг нуурын эрэгт ганцхан өрөөтэй гурвалжин дээвэртэй байшин
байдаг. Түүнд загасчин амьдардаг юм. Өглөө эрт загасчилвал олз арвин байдаг тул
талын болжмор сэрж амжаагүй байхад загасчин босч үүрийн цолмонтой мэндлээд
ажилдаа гардаг. Завиа усанд түлхэх чимээг нь өглөө эртийн салхи өргөж нисэн
нуурын нөгөө эрэгт хүргэнэ, тийм намуухан. Өглөөжин нугас, ангиртай хуучны
үлгэр домог ярилцан загасчилсаар үд өнгөрөхөд гэрийн бараа харна. Хайртай эхнэр
нь түүнд хүйтэнд унд, халуун гамбир бэлдсэн байдаг... Гамбир хийсэн хиншүүтэй
хамт гэрээс нь аз жаргал үнэртдэг.
Нуурын зэгэс
шаргалтаад эхлэхэд шувууд ч тэр, загасчин ч тэр гунигтай байдаг. Учир нь тэдний
салах цаг ойрсоор буйн дохио юм. Хавар өндөгнөөсөө дөнгөж гарч байсан бяцхан
дэгдэхийнүүд хачин том болоод хол замд нисэх бэлтгэлээ хийн ойрхон зуурхан
нисэж загасчинд юу сурсанаа гайхуулахад загасчны нүүрэнд гунигтай инээмсэглэл
тодордог. Түүний бяцхан дэгдээхий нь хотруу нисээд тэндээ амьдардаг болжээ...
No comments:
Post a Comment